Θυμάμαι όταν τον συνάντησα πρώτη φορά στα χρόνια του Λυκείου, η κάθε κουβέντα του να είναι ξεχωριστή.
Πολύ μπροστά για την εποχή του σε θέματα, άθλησης, παιδείας αλλά και αντιμετώπισης της Γυμναστικής.
Θυμάμαι με πόση ευλάβεια και αφοσίωση αναλάμβανε τον καθένα από εμάς. Να τον προπονήσει, να τον γυμνάσει και να τον συμβουλέψει…
Ήξερε, τι χρειάζεται ο καθένας μας, για το άθλημα αλλά και για την ειδικότητα που θα απασχολούνταν…
Πρωτοπόρος στην Άρτα, στην Ήπειρο και στην Ελλάδα στα νέα δεδομένα της εκγύμνασης…
Θυμάμαι, την απίστευτη δύναμη που είχε αλλά και τον τρόπο που γυμναζόταν ο ίδιος…
Θυμάμαι, τον τρόπο και τα λόγια που μας έδειχνε και έλεγε όταν ήμασταν έτοιμοι να τα παρατήσουμε…
Θυμάμαι, τις ατελείωτες συζητήσεις που κάναμε και τις αμέτρητες συμβουλές…
Θυμάμαι και τι δεν θυμάμαι Γιώργο…
Α! Θυμάμαι και ότι μόνο σε μία περίπτωση μπορούσα να σε …προκαλέσω!
Μόνο στο ποδόσφαιρο φίλε!
Αλλά μάλλον εκεί δεν ήθελες να μου χαλάσεις χατήρι. Έ;
Γεια σου ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ…
Ελένη συλλυπητήρια…
Βαγγέλης Πήχας
